Zmiany technologiczne i społeczne wpłynęły na zmianę w postrzeganiu szkoły i nauczyciela przede wszystkim przez uczniów – to już nie nauczyciel ma największą wiedzę, a Internet. Doktor Google, jak mówi młodzież. Nauczanie nie może już być tylko transmisją wiedzy z głowy nauczyciela do głowy ucznia. Uczeń przychodzący do szkoły posiada już wiedzę osobistą i wiedza proponowana przez szkołę musi ten fakt uwzględniać. Koniecznym jest tworzenie przez szkołę takich warunków, które będą sprzyjały rozwojowi dziecka, będą powiązane z codziennymi doświadczeniami dziecka, światem, w którym funkcjonuje. Ten świat to tablet, komórka, Internet, gry komputerowe i z nimi nie możemy konkurować, ale możemy wykorzystać je bądź zastąpić w procesie nauczania. Należy przy tym pamiętać, że nowoczesne narzędzia typu tablica multimedialna czy tablet nie dla każdego dziecka są gwarancją nowoczesności, efektywności czy zainteresowania lekcją.
Co jest więc niezbędne?
Jeśli przyjmiemy założenie, że szkoła nie powinna być postrzegana przez uczniów jako nudna czy uniemożliwiająca samodzielne zdobywanie wiedzy, blokująca motywację koniecznym staje się postawienie sobie pytania jak to zrobić i na czym się oprzeć – mówi Danuta Hryniewicz, psycholog w ZSOMS – Punktem wyjścia powinna być wiedza o mózgu. Miejscem pracy nauczyciela jest bowiem mózg dziecka. Zdobywanie wiedzy to „rzeźbienie mózgu”, budowanie nim szlaków. Taka wiedza nauczyciela będzie przekładała się na stosowane przez niego sposoby nauczania.
Nasze cele:
- Nauczenie dzieci doceniania i wykorzystywania najlepszego narzędzia poznania, jakim jest ludzki mózg
- Rozwijanie potencjału dzieci z wykorzystaniem wiedzy o indywidualnych możliwościach organizacji mózgu i wyższych funkcji psychicznych
- W strategii nauczania uwzględnianie indywidualności i osobistych kontekstów rozwoju ucznia (styl nauki, myślenia, pracy)
- Opracowanie takich sposobów uczenia i doświadczania wiedzy, które rozwiną w umysłach uczniów umiejętność zauważania powiązań i skłonią ich do stosowania wiedzy w tworzeniu nowych rozwiązań, co w efekcie pozwoli uczniom lepiej zrozumieć otaczający świat
- Wspieranie rozwoju motywacji wewnętrznej
Dlaczego program wdrażamy na etapie edukacji wczesnoszkolnej?
Dziecko przychodzące do kl. I prezentuje najczęściej bardzo wysoki poziom motywacji osiągnięć, jest osobiście zainteresowane uczeniem się, ciekawe poznawczo – mówi Ludmiła Nowacka, dyrektor ZSOMS – Rodzice, najbliższe środowisko podkreślają ważność wiedzy, uczenia się, są zainteresowani nauką dziecka. Dorośli: nauczyciele, rodzice są bardziej otwarci na stosowanie różnorodnych strategii nauczania. I mają wspólny cel: aktywne angażowanie dziecka w samodzielne poznawanie, rozumienie i budowanie własnego obrazu świata.
Jak zamierzamy zrealizować program? 
Autorzy książki Rewolucja w uczeniu wskazują, że wszystkie dobre programy edukacyjne opierają się na sześciu głównych zasadach, których respektowanie wymaga:
- stworzenia właściwej atmosfery poprzez:
* odpowiednią aranżację sali
* dobry nastrój nauczyciela i ucznia
* afirmowanie, skupianie, ukierunkowanie uwagi
* ustalenie oczekiwanych rezultatów i celu „co z tego mi się przyda?”
* wizualizację celów
* traktowanie błędów jako informacji zwrotnej
- właściwego sposobu prezentacji tematu:
* stworzenia ogólnego obrazu danej dziedziny
* dostosowania nauczania do różnych stylów uczenia się uczniów i wszystkich rodzajów inteligencji
* tworzenia map skojarzeń, wizualizacji
- uruchamiania twórczego i krytycznego myślenia, które pomoże w „wewnętrznym przetwarzaniu” informacji:
* rozumowanie, analizowanie, refleksja
* twórcze rozwiązywanie problemów
* techniki zapamiętywania pomagające przechować informacje w pamięci długotrwałej
* myślenie o myśleniu
- aktywizowania dostępu do zapamiętanego materiału za pomocą gier, skeczy i zabaw oraz praktycznego działania
- praktycznego zastosowania i powiązania zdobytej wiedzy:
* stosowanie zdobytej wiedzy poza szkołą 
* wykonywanie tego, czego się nauczono
* uczniowie nauczycielami
* łączenie nowych wiadomości z dotychczasową wiedzą
- regularnych sesji powtórkowych i oceniających, a przy okazji świętowania osiągnięć w nauce:
* zdawanie sobie sprawy „z tego, co wiem”
* ocena własna, rówieśników, instruktora
* ciągłe powtarzanie.
Ważne jest, aby wszystkie warunki były spełnione jednocześnie, poprzez ich zharmonizowanie i pełne zaangażowanie uczniów. Taki właśnie program, który zostanie przełożony na konkretne działania, ZSOMS wprowadza od klasy I szkoły podstawowej.